PL179880B1

RZECZPOSPOLITA
POLSKA
(12) OPIS PATENTOWY (19)PL (11) 179880
(13)B1
(21) Numer zgłoszenia: 317151
(22) Data zgłoszenia: 05.03.1996
(51) IntCl7:
(8 6) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:
05.03.1996, PCT/EP96/00909
B61D 17/18
Urząd Patentowy
Rzeczypospolitej Polskiej
(87) Data i numer publikacji zgłoszenia
międzynarodowego:
26.09.1996, WO96/29225,
PCT Gazette nr 43/96
(5 4 )
Element ścienny wagonu pociągu osobowego
(73)
(30)
Pierwszeństwo:
ABB DAIMLER-BENZTRANSPORTATION
(DEUTSCHLAND) GMBH, Hennigsdorf, DE
17.03.1995,DE,19509676.2
(43)
Zgłoszenie ogłoszono:
17.03.1997 BUP 06/97
(45)
O udzieleniu patentu ogłoszono:
30.11.2000 WUP 11/00
PL 179880 B1
(57)
1. Element ścienny wagonu pociągu osobowego z płyt profilowych, zwłaszcza aluminiowych, mających na wewnętrznej powierzchni co
najmniej jedno podłużne żebro ustalające, w którym jest osadzona stopka co najmniej jednego elementu mocującego, tworząc zamknięcie kształtowe
mocujące co najmniej jedną część konstrukcyjnąna
żebrze ustalającym, znamienny tym, że w żebrze
ustalającym (9) znajduje się szereg oddzielnych
elementów mocujących, z których każdy ma stopkę (13) i kołek mocujący (5) wbity w warstwę
izolacyjną (6), zaś na wystający koniec kołka mocującego (5) jest nałożona tarcza wsporcza (7)
podtrzymująca warstwę izolacyjną (6).
Uprawniony z patentu:
(72)
Twórcy wynalazku:
Ulrike Bengesser, Birenbach, DE
Klaus Koppel, Bäumenheim, DE
Reiner Brehm, Nürnberg, DE
Oliver Weber, Grosshabersdorf, DE
(74)
Pełnomocnik:
Wirzchoń Jan, JAN WIERZCHOŃ
& PARTNERZY, Biuro Patentów i Znaków
Towarowych s.c.
FIG. 1
Element ścienny wagonu pociągu osobowego
Zastrzeżenia
patentowe
1. Element ścienny wagonu pociągu osobowego z płyt profilowych, zwłaszcza aluminiowych, mających na wewnętrznej powierzchni co najmniej jedno podłużne żebro ustalające, w
którym jest osadzona stopka co najmniej jednego elementu mocującego, tworząc zamknięcie
kształtowe mocujące co najmniej jedną część konstrukcyjną na żebrze ustalającym, znamienny
tym, że w żebrze ustalającym (9) znajduje się szereg oddzielnych elementów mocujących, z których każdy ma stopkę (13) i kołek mocujący (5) wbity w warstwę izolacyjną (6), zaś na wystający
koniec kołka mocującego (5) jest nałożona tarcza wsporcza (7) podtrzymująca warstwę izolacyjną (6).
2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że żebro ustalające (9) ma dwie równoległe,
przebiegające w odstępie od siebie, listwy kątowe (11) z ramionami (12) skierowanymi od siebie,
natomiast stopka (13) elementu mocującego ma podstawę mostkową (14) usytuowaną równolegle
do powierzchni czołowej (3) płyty profilowej (1) oraz żebra kątowe (15) znajdujące się na przeciwległych krawędziach podstawy mostkowej (14), przy czym brzegi (16) żeber kątowych (15) są
skierowane do siebie, przeciwnie niż ramiona (12) listwy kątowej (11) żebra ustalającego (9).
3. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że żebro ustalające (9) ma dwie równoległe, przebiegające w odstępie od siebie, listwy kątowe (11) z ramionami (12) skierowanymi do
siebie, natomiast stopka (13) elementu mocującego ma podstawę mostkową (14) usytuowaną
równolegle do powierzchni czołowej (3) płyty profilowej (1) oraz żebra kątowe (15) znajdujące
się na przeciwległych krawędziach podstawy mostkowej (14), przy czym brzegi (16) żeber kątowych (15) stopki (13) są skierowane od siebie, przeciwnie niż ramiona (12) listwy kątowej (11)
żebra ustalającego (9).
4. Element według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że ramiona (12) listwy kątowej (11)
żebra ustalającego (9) mają ukośne krawędzie (17).
5. Element według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że brzegi (16) żeber kątowych (15)
stopki (13) elementu mocującego mają ukośne krawędzie (18).
6. Element według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że brzegi (16) żeber kątowych (15)
zawierają odkształcalne nakładki opierające się elastycznie na żebrze ustalającym (9).
7. Element według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że ramiona (12) listwy kątowej (11)
zawierają odkształcalne nakładki opierające się elastycznie na stopce (13) elementu mocującego.
8. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że żebro ustalające (9) jest ukształtowane
na płytce podstawy (10) zamocowanej na płycie profilowej (1).
9. Element według zastrz. 3, znamienny tym, że żebro ustalające (9) ma kształt ceownika, a
stopka (13) elementu mocującego ma kształt grzybka, przy czym stopka (13) ma nakładki naprężające (20) oparte na zewnętrznych powierzchniach skierowanych do siebie ramion (12) listwy
kątowej (11) żebra ustalającego (9), oraz ma nóżkę (23) z nakładkami rozporowymi (24) wetkniętą
w profil żebra ustalającego (9), zaś nakładki rozporowe (24) są rozchylone od końca nóżki (23) do
nakładek naprężających (20), a są dociśnięte do wewnętrznej powierzchni ramion (12).
10. Element według zastrz. 9, znamienny tym, że krawędzie zewnętrzne nakładek naprężających (20) są odchylone w kierunku powierzchni ramion (12).
11. Element według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że stopka (13) ma odsądzenie
osiujące (29) mieszczące się między krawędziami wzdłużnymi (28) ramion (12), którego szerokość jest równa odległości (B) między tymi krawędziami wzdłużnymi (28).
12. Element według zastrz. 9, znamienny tym, że nakładki rozporowe (24) końca nóżki
(23) są nachylone pod kątem 15° do 30° w stosunku do osi wzdłużnej kołka mocującego (5).
13. Element według zastrz. 9, znamienny tym, że nakładki naprężające (20) są nachylone
pod kątem 75° do 85° w stosunku do osi wzdłużnej kołka mocującego (5).
179 880
3
14. Element według zastrz. 9, znamienny tym, że w stanie spoczynkowym stopki (13), odległość między płaszczyzną (27) przechodzącą przez krawędzie zewnętrzne (21) nakładek naprężających (20), a równoległą do niej płaszczyzną (26) przechodzącą przez krawędzie skrajne
(25) nakładek rozporowych (24) jest mniejsza niż grubość ramion (12) listwy kątowej (11) żebra
ustalającego (9).
15. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że na żebrze ustalającym (9) znajduje się co
najmniej jedno miejsce osadzania, w którym jest wycięte co najmniej jedno ze skierowanych do
siebie ramion (12).
16. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że na żebrze ustalającym (9) znajduje się co
najmniej jedno miejsce osadzania, w którym jest wycięte co najmniej jedno ze skierowanych od
siebie ramion (12).
17. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że kołek mocujący (5) jednym końcem jest
osadzony w stopce (13) z elastycznego tworzywa sztucznego.
* * *
Przedmiotem wynalazku jest element ścienny wagonu pociągu osobowego.
Z opisu patentowego PL 82 616 znana jest ściana wagonu pociągu osobowego zestawiana z
płyt profilowych tłoczonych z blach lekkich. Na powierzchni płyty profilowej zwróconej do
wnętrza wagonu znajduje się podłużna szyna zaciskowa, w której jest osadzona elastyczna listwa
kryjąca, mocująca wewnętrzną okładzinę ściany wagonu. Listwa ta rozciąga się na całej długości
szyny zaciskowej. Wysokość żebra szyny zaciskowej jest w przybliżeniu równa grubości mocowanej okładziny.
Podobne rozwiązanie zostało ujawnione w opisie patentowym EP 0 105 962. Dotyczy ono
elementu łączącego dwie blachy w obszarze ich stref brzegowych. Rozwiązanie to zastępuje
zgrzewanie, łączenie śrubami lub też nitowanie poszczególnych blach elementów ściennych.
Znane są też elementy ścienne oddzielające przedziały pasażerskie wagonów pociągu osobowego, wykonane z płyt profilowych metodą wyciskania, z pustymi przestrzeniami między dwiema
powierzchniami ściany. Na jednej powierzchni bocznej płyt profilowych są osadzone kołki mocujące, które podtrzymują warstwę izolacyjną przykrywającąpowierzchnię wewnętrzną wagonu i
mającą właściwości izolujące cieplnie i akustycznie. Kołki mocujące mają stopki tarczowe, które
przykleja się do odpowiednich powierzchni bocznych ściennych płyt profilowych. Powierzchnie
przyklejane wymagają starannej obróbki wstępnej, w celu uzyskania odpowiedniej czystości tych
powierzchni. Potrzebny jest też odpowiednio długi czas dla dostatecznego utwardzenia kleju.
Celem wynalazku jest opracowanie takich elementów ściennych wagonu pociągu osobowego, które umożliwiłyby uproszczony montaż kołków mocujących.
Element ścienny wagonu pociągu osobowego z płyt profilowych, zwłaszcza aluminiowych, mających na wewnętrznej powierzchni co najmniej jedno podłużne żebro ustalające, w
którym jest osadzona stopka co najmniej jednego elementu mocującego, tworząc zamknięcie
kształtowe mocujące co najmniej jednej części konstrukcyjnej na żebrze ustalającym, według
wynalazku jest charakterystyczny tym, że w żebrze ustalającym znajduje się szereg oddzielnych
elementów mocujących, z których każdy ma stopkę i kołek mocujący wbity w warstwę izolacyjną, zaś na wystający koniec kołka mocującego jest nałożona tarcza wsporcza podtrzymująca
warstwę izolacyjną.
Korzystnie, żebro ustalające ma dwie równoległe, przebiegające w odstępie od siebie, listwy kątowe z ramionami skierowanymi od siebie, natomiast stopka elementu mocującego ma
podstawę mostkową usytuowaną równolegle do powierzchni czołowej płyty profilowej oraz żebra kątowe znajdujące się na przeciwległych krawędziach podstawy mostkowej. Brzegi żeber
kątowych stopki są skierowane do siebie, przeciwnie niż ramiona listwy kątowej żebra ustalającego.
W alternatywnym rozwiązaniu, żebro ustalające ma dwie równoległe, przebiegające w odstępie od siebie, listwy kątowe z ramionami skierowanymi do siebie, natomiast stopka elementu
4
179 880
mocującego ma podstawę mostkową usytuowaną równolegle do powierzchni czołowej płyty
profilowej oraz żebra kątowe znajdujące się na przeciwległych krawędziach podstawy mostkowej. Brzegi żeber kątowych stopki są skierowane od siebie, przeciwnie niż ramiona listwy kątowej żebra ustalającego.
Korzystnie, ramiona listwy kątowej żebra ustalającego mają ukośne krawędzie.
Korzystnie, brzegi żeber kątowych stopki elementu mocującego mają ukośne krawędzie.
Korzystnie, brzegi żeber kątowych m ają odkształcalne nakładki opierające się elastycznie
na żebrze ustalającym.
Korzystnie, ramiona listwy kątowej m ają odkształcalne nakładki opierające się elastycznie
na stopce elementu mocującego.
Korzystnie, żebro ustalające jest ukształtowane na płytce podstawy zamocowanej na
płycie profilowej.
Korzystnie, żebro ustalające ma kształt ceownika, a stopka elementu mocującego ma
kształt grzybka, przy czym stopka ma nakładki naprężające oparte na zewnętrznych powierzchniach skierowanych do siebie ramion listwy kątowej żebra ustalającego, oraz ma nóżkę z nakładkami rozporowymi wetkniętą w profil żebra ustalającego. Nakładki rozporowe są rozchylone od
końca nóżki do nakładek naprężających i są dociśnięte do wewnętrznej powierzchni ramion listwy kątowej żebra ustalającego.
Korzystnie, krawędzie zewnętrzne nakładek naprężających są odchylone w kierunku powierzchni ramion listwy kątowej.
Korzystnie, stopka ma odsadzenie osiujące mieszczące się między krawędziami wzdłużnymi ramion listwy kątowej. Szerokość tego odsadzenia jest równa odległości między krawędziami wzdłużnymi ramion listwy kątowej.
Korzystnie, nakładki rozporowe końca nóżki są nachylone pod kątem 15° do 30° w stosunku do osi wzdłużnej kołka mocującego.
Korzystnie, nakładki naprężające s ą nachylone pod kątem 75° do 85° w stosunku do osi
wzdłużnej kołka mocującego.
Korzystnie, w stanie spoczynkowym stopki, odległość między płaszczyzną przechodzącą
przez krawędzie zewnętrzne nakładek naprężających, a równoległą do niej płaszczyzną przechodzącą przez krawędzie skrajne nakładek rozporowych jest mniejsza niż grubość ramion listwy kątowej żebra ustalającego.
Korzystnie, na żebrze ustalającym znajduje się co najmniej jedno miejsce osadzania elementów mocujących, w którym jest wycięte co najmniej jedno ze skierowanych do siebie ramion.
Korzystnie, na żebrze ustalającym znajduje się co najmniej jedno miejsce osadzania elementów mocujących, w którym jest wycięte co najmniej jedno ze skierowanych od siebie ramion.
Korzystnie, kołek mocujący jednym końcem jest osadzony w stopce z elastycznego tworzywa sztucznego.
Zaletą rozwiązania według wynalazku jest to, że element mocujący może być osadzany w
żebrze ustalającym także wówczas, gdy na wewnętrznej powierzchni ściany wagonu jest ułożona
warstwa izolacyjna. Możliwe jest też późniejsze dokładanie elementów mocujących w zależności od potrzeb.
Stopka elementu mocującego może być tanio wytwarzana nie tylko jako część formowana
wtryskowo, lecz również jako odcinek profilu wytłaczanego ciśnieniowo. Dzięki temu, że stopka
jest wykonana z materiału źle przewodzącego ciepło, nie powstają mostki zimna do osadzonego
na niej kołka mocującego. Sprężyste podparcie mat izolacyjnych powoduje odseparowanie ich
od drgań korpusu skrzyni wagonu.
Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest odtworzony na rysunku, na którym:
fig. 1 przedstawia element ścienny wagonu pociągu osobowego, w przekroju poprzecznym; fig.
la - fragment fig. 1 w powiększeniu; fig. 2 - element ścienny wagonu pociągu osobowego
według fig. 1, w przekrój u wzdłużnym; fig. 3 - odcinek ścianki wagonu zestawiony z szeregu elementów ściennych, w którym elementy mocujące są osadzone w żebrach ustalających w
kształcie ceowników, w przekroju poprzecznym; fig. 4 - alternatywny przykład wykonania ele-
179 880
5
mentu mocującego, w widoku perspektywicznym, zaś fig. 5 przedstawia element mocujący z fig.
4 zatrzaśnięty w żebrze ustalającym, w widoku perspektywicznym.
Wagon pociągu osobowego zawiera elementy ścienne zamykające od zewnątrz przedział
pasażerski. Elementy te składają się z płaskich albo wypukłych płyt profilowych 1. Między
ścianą zewnętrzną 2, a przebiegającą zasadniczo równolegle do niej, ścianą wewnętrzną 3 są
umieszczone zygzakowate żebra podporowe 4 (fig. 1). Tego rodzaju płyty profilowe 1 są wytwarzane ze stopów aluminiowych metodą wytłaczania. Na wewnętrznej powierzchni ściany wewnętrznej 3 znajdują się elementy mocujące z kołkami mocującymi 5, na których jest nasadzona
warstwa izolacyjna 6 w postaci maty izolacyjnej o właściwościach izolujących cieplnie i/lub
akustycznie. Do zamocowania wielkopowierzchniowej warstwy izolacyjnej 6 służy szereg
kołków mocujących 5, rozstawionych na elemencie ściennym 1. W celu zabezpieczenia warstwy
izolacyjnej 6, na wystające zaostrzone końce kołków mocujących 5 nasadza się tarcze wsporcze
7 o stosunkowo dużej powierzchni. W ten sposób warstwa izolacyjna 6 jest pewnie ustalona w
swym zadanym położeniu. Każda tarcza wsporcza 7 ma sprężysty łącznik rozpierający 8 (fig. 2)
obejmujący promieniowo kołek mocujący 5 i nachylony przeciwnie do kierunku nasadzania tarczy wsporczej 7 na kołek mocujący 5, a więc w kierunku jego wystającego końca.
Aby móc zamocować w prosty sposób szereg elementów mocujących na płycie profilowej
1, na zwróconej do warstwy izolacyjnej 6 powieirzchni ściany wewnętrznej 3, znajduje się co najmniej jedno podłużne żebro ustalające 9, przebiegające wzdłuż płyty profilowej 1, równolegle do
żeber podporowych 4. Żebro ustalające 9 może być uformowane jako samodzielny profil wyciskany, który następnie mocuje się na płycie profilowej 1 przez przykręcenie, przynitowanie lub
przyklejenie itp. (fig. 1 i 2). Żebro ustalające 9 może być też wytłoczone jako jedna całość z płytą
profilową 1 podczas jej wytwarzania, dzięki czemu zostają wyeliminowane dodatkowe środki
mocujące. W przypadku wykonania żebra ustalającego 9 jako całość z płytą profilową 1, jego
płytka podstawy 10 pokrywa się z powierzchnią ściany wewnętrznej 3 (fig. 4).
Z płytki podstawy 10 w kierunku warstwy izolacyjnej 6 wystają listwy kątowe 11 żebra
ustalającego 9, których ramiona 12 są wygięte prostopadle do tych listew 11 i są skierowane, w
jednym przykładzie realizacji wynalazku, od siebie (fig. 1). Przekrój poprzeczny żebra ustalającego 9 ma, w tym przypadku, kształt zbliżony do litery T rozdzielonej wzdłuż osi pionowej.
Utworzone w ten sposób listwy kątowe 11 przebiegają równolegle, w pewnej odległości od siebie. Przekrój poprzeczny stopki 13 elementu mocującego ma kształt zbliżony do litery C, tak dopasowany do przekroju w kształcie litery T żebra ustalającego 9, że umożliwia zatrzaskowe
zamknięcie elementu mocującego w żebrze ustalającym 9.
Stopka 13 elementu mocującego ma podstawę mostkową 14 usytuowaną równolegle do
płytki podstawy 10 żebra ustalającego 9, a zatem do powierzchni bocznej 3 płyty profilowej 1. Na
przeciwległych krawędziach podstawy mostkowej 14 są usytuowane żebra kątowe 15, których
brzegi 16 są wygięte prostopadle do tych żeber kątowych 15 i są skierowane do siebie, przeciwnie
niż ramiona 12 listew kątowych 11 żebra ustalającego 9. Podstawa mostkowa 14 jest wykonana z
materiału elastycznego, w szczególności z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem
szklanym. Przez elastyczne rozszerzenie żeber kątowych 15 podstawy mostkowej 14 stopki 13,
brzegi 16 żeber kątowych 15 podstawy mostkowej 14 zatrzaskują się w ramionach 12 listew
kątowych 11 żebra ustalającego 9 i zostają umieszczone w przestrzeni znajdującej się między
płytką podstawy 10 a ramionami 12. W ten sposób element mocujący z kołkiem mocującym 5 zostaje pewnie zamocowany na żebrze ustalającym 9, przy czym może on być przesuwany do dowolnego punktu wzdłuż osi żebra ustalającego 9. Dzięki temu możliwa jest w każdej chwili
korekta położenia elementu z kołkiem mocującym 5 przez proste przesunięcie.
W alternatywnym przykładzie wykonania ramiona 12 listew kątowych 11 żebra ustalającego 9 są skierowane do siebie. Wtedy przekrój żebra ustalającego 9 ma kształt zbliżony do litery C. Wówczas brzegi 16 żeber kątowych 15 podstawy mostkowej 14 stopki 13, przy
odpowiednio zmniejszonej szerokości podstawy mostkowej 14, są skierowane od siebie na
zewnątrz. W ten sposób stopka 13 będzie miała przekrój zbliżony do kształtu litery T współpracujący z przekrojem żebra ustalającego 9 zbliżonym do kształtu litery C.
6
179 880
W celu ułatwienia zatrzaskowego połączenia żebra ustalającego 9 ze stopką 13 elementu
mocującego, ramiona 12 listew kątowych 11 żebra ustalającego 9 mają ukośne krawędzie 17 oraz
brzegi 16 żeber kątowych 15 podstawy mostkowej 14 stopki 13 m ają ukośne krawędzie 18 (fig.
la). Przy zatrzaskiwaniu napotykają one na siebie i samoczynnie umożliwiają boczne elastyczne
odgięcie żeber kątowych 15 stopki 13.
Aby luz w kierunku prostopadłym do powierzchni bocznej płyty profilowej 1, a więc w kierunku zestawienia złącza zatrzaskowego, był niewielki, na brzegach 16 żeber kątowych 15 stopki
13 mogą być jeszcze uformowane elastycznie odkształcalne nakładki, które po zatrzaśnięciu stopki 13 na żebrze ustalającym 9 opierają się sprężyście na ramionach 12 płytki podstawy l 0 żebra
ustalającego 9 i powodują, że ramiona 12 i brzegi 16 zazębiają się bez hałasu.
Kołek mocujący 5 elementu mocującego może być połączony w jedną część ze stopką 13,
co jest możliwe do osiągnięcia w prosty sposób, zwłaszcza w przypadku wytwarzania jej z tworzywa sztucznego.
W przypadku ukształtowania przekroju żebra ustalającego 9 w postaci litery C, korzystne
jest stosowanie elementu mocującego ze stopką 13, której przekrój poprzeczny ma kształt grzybka (fig. 4 i 5). Kapelusz grzybka pozostaje po stronie zewnętrznej skierowanych do siebie ramion 12 żebra ustalającego 9. Kapelusz grzybka ma nakładki naprężające 20, których krawędzie
zewnętrzne 21 opierają się na zewnętrznych powierzchniach ramion 12 żebra ustalającego 9.
Nóżka 23 stopki 13 elementu mocującego jest wetknięta między ramionami 12 do przestrzeni
wewnątrz żebra ustalającego 9. Nóżka 23 ma nakładki rozporowe 24, które s ą rozchylone od jej
końca w kierunku nakładek naprężających 20 kapelusza grzybka i opierają się na wewnętrznej
płaszczyźnie ramion 12 żebra ustalającego 9. Nakładki naprężające 20 są odchylone od swojej
środkowej części w kierunku krawędzi zewnętrznych 21 i opadają w kierunku płaszczyzny ramion 12 żebra ustalającego 9. Nachylenie nakładek naprężających 20 względem osi wzdłużnej
kołka mocującego 5 wynosi w przybliżeniu 75° do 85°, korzystnie 80°. Szerokość nóżki 23 w obszarze nakładek rozporowych 24 jest mniejsza od szerokości B szczeliny między ramionami 12
listwy kątowej 11 żebra ustalającego 9. Nałożone na nóżkę 23 nakładki rozporowe 24 są odchylone od niej na zewnątrz pod kątem około 15° do 30°, korzystnie 22,5° względem osi wzdłużnej
kołka mocującego 5, tak aby krawędzie skrajne 25 nakładek rozporowych 24 mogły zazębić się
za wewnętrzne powierzchnie ramion 12 listwy kątowej 11 żebra ustalającego 9.
Dla uzyskania pewnego osadzenia elementu mocującego z zamknięciem siłowym lub zamknięciem ciernym, gwarantującego mocowanie bez hałasu, krawędzie zewnętrzne 21 nakładek
naprężających 20 i krawędzie skrajne 25 nakładek rozporowych 24 w stanie wyjściowym (fig. 5)
przebiegają wzdłuż równoległych do siebie płaszczyzn, odpowiednio 26 i 27, przy czym odległość między tymi płaszczyznami jest mniejsza od grubości materiału ramion 12 żebra ustalającego 9.
Przy wciskaniu stopki 13 z kołkiem mocującym 5 do żebra ustalającego 9, nakładki rozporowe 24 stopki 13 zostają przygięte do nóżki 23 stopki 13 przez skierowane do siebie krawędzie
wzdłużne 28 ramion 12 żebra ustalającego 9.
Pod koniec wciskania, krawędzie zewnętrzne 21 nakładek naprężających 20 stopki 13
przylegają ściśle do powierzchni zewnętrznych ramion 12, ale krawędzie skrajne 25 nakładek
rozporowych 24 stopki 13 znajdują się jeszcze między krawędziami wzdłużnymi 28 ramion 12
żebra ustalającego 9.
Przy dalszym wciskaniu nóżki 23, nakładki naprężające 20, przylegające najpierw ukośnie
do powierzchni zewnętrznej ramion 12 (tj. tylko krawędziami zewnętrznymi 21), ulegają elastycznemu odkształceniu i zbliżają się również swą środkową częścią do powierzchni zewnętrznej
ramion 12. Wówczas krawędzie skrajne 25 nakładek rozporowych 24 wysuwają się z obszaru
działania krawędzi wzdłużnych 28 ramion 12, a nakładki rozporowe 24 dzięki bocznemu sprężynowaniu zaskakują w położenie robocze nad powierzchniami wewnętrznymi ramion 12.
Po odciążeniu stopki 13, wstępnie naprężone nakładki naprężające 20 odciągają nóżkę 23
stopki 13 na zewnątrz, tak, że krawędzie skrajne 25 nakładek rozporowych 24, pod wpływem nacisku mechanicznego, opierają się na wewnętrznych powierzchniach ramion 12, podobnie jak
179 880
7
krawędzie zewnętrzne 21 nakładek naprężających 20 opierają się na zewnętrznych powierzchniach ramion 12.
Krawędzie zewnętrzne 21 nakładek naprężających 20 i krawędzie skrajne 25 nakładek rozporowych 24 są równoległe do krawędzi wzdłużnych 28 ramion 12. Dla uniknięcia możliwości
przekręcenia elementu mocującego wokół osi wzdłużnej kołka mocującego 5, pomiędzy nakładkami naprężającymi 20 znajduje się prostokątne odsądzenie osiujące 29 wchodzące między krawędzie wzdłużne 28 ramion 12, którego szerokość jest dostosowana do odległości B między
krawędziami wzdłużnymi 28 ramion 12. To odsądzenie osiujące 29 stanowi jednocześnie niezawodną prowadnicę przy przesuwaniu elementu mocującego wzdłuż żebra ustalającego 9 i przy
pokonywaniu sił tarcia.
W razie konieczności usunięcia elementu mocującego z żebra ustalającego 9, kołek mocujący 5 ze stopką 13 przesuwa się wzdłuż żebra ustalającego 9 do miejsca osadzania, w którym
co najmniej jedno z ramion 12 listwy kątowej 11 żebra ustalającego 9 jest wycięte na pewnej
długości i głębokości, i wysuwa się nakładkę rozporową 24 nóżki 23 stopki 13 przez to wycięcie.
W przypadku gdy kołek mocujący 5 jest wykonany z innego materiału niż stopka 13, jeden
koniec kołka mocującego 5 osadza się podczas procesu wytwarzania w stopce 13 wykonanej z
tworzywa sztucznego. Taka konstrukcja umożliwia optyczne i akustyczne sprawdzenie trwałego
osadzenia kołka mocującego 5 w stopce 13 po zmontowaniu. Poddaje się tę konstrukcję również
pewnej obciążalności mechanicznej.
Na wystające poza warstwę izolacyjną 6 ostre końce kołków mocujących 5 nakłada się nasadki ochronne, w celu zapobieżenia skaleczeniom.
179 880
Fig. 3
179 880
Fig.5
Fig. 4
179 880
FIG. 1
FIG. 1a
FIG. 2
Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz
Cena 2,00 zł.